Fraispertuis City

04/17/2015
De ECC heeft voor dit weekend twee parkbezoeken georganiseerd, Nigloland en Walygator. Samen met Phil van Themepark spreken we af om vrijdag alvast te gaan rijden en dan meteen een bezoek aan Fraispertuis City te brengen. En zo zitten we om kwart over 4 in de nacht al in Almere in de auto op weg naar Frankrijk.

Zoals verwacht is het lekker rustig op de weg en karren we zonder problemen door Belgie, Luxemburg en Frankrijk. Ondertussen gaat het weer er steeds beter uitzien. Het wordt zelfs zonnig en 18 graden. Dat wordt een half uur voordat we het park bereiken echter een stuk minder en als we de parkeerplaats opdraaien is het begonnen met regenen.

Voor Phil is het de tweede keer in Fraispertuis maar intussen is hier een mooie S&S El Loco achtbaan gebouwd en is !Ronde des Rondins (#854) uit Parc Astérix overgekomen.

Nadat we de gevraagde pecunia bij de kassa hebben ingeleverd lopen we het praktisch verlaten park binnen. Om even goed wakker te worden, en gezien het risico op sluiten vanwege het weer, gaan we eerst naar Timber Drop (#853), de eerder genoemde recente aanwinst van S&S. We kunnen uiteraard direct instappen.

Timber Drop is identiek aan Steel Hawq van Indiana Beach en Mumbo Jumbo van Flamingoland en is ook net zo hilarisch om te rijden. Na de eerste drop van zo'n 115 graden volgt een serie bochten die naar binnen en naar buiten zijn gebanked. Dan draait de trein zonder reden ondertseboven en duikt dan naar beneden om weer rechtop te komen. Aan het einde wordt er nog een soort barrel roll uitgevoerd. Het geheel werkt goed op de lachspieren.

We zijn nog niet uitgestapt of Phil staat alweer aan de overkant in het station van Ronde des Rondins om het setje achtbanen voor Fraispertuis compleet te maken. Ik heb dit baantje eerder in Parc Astérix niet gedaan dus voor mij is ie helemaal nieuw. Het betreft een Tivoli Small van Zierer, leuk voor het lijstje maar niet spannend.

De volgende stop is Grand Canyon (#855), een heuse Soquet die er best indrukwekkend uitziet met een gedeelte van de baan in een geul in grond. Ik heb me al eens eerder over de kwaliteit van Soquet banen uitgelaten en helaas is deze baan daar geen uitzondering op. Zoals gebruikelijk gaat de lifthill tergend langzaam omhoog, misschien om te voorkomen dat de trein het parcours al met enige snelheid aanvangt. We zitten helemaal voorin en kunnen de knikken in de baan goed zien aankomen. Het park heeft jaren geleden gemeend om nog een stuk martelgang te moeten toevoegen. Ik denk dat ik zonder de uitbreiding had gekund.

Dan vallen we even stil. We zijn nog geen half uur binnen en de regen zet door dus wat gaan we nu doen? Phil weet een overdekte attractie. Ciné Desperados is een schietattractie waarbij we in een filmzaal met een 3D brilletje op bewegende paarden zitten en op voor mij onduidelijke doelen moeten schieten. Het is wel lollig als we met z'n allen in galop achter de bad guys aangaan.

Ook relatief droog in het reuzenrad met cabines in de vorm van huifkarren. Normaal altijd goed voor foto's maar er valt nu weinig te zien. Veel attracties staan uberhaupt stil door gebrek aan bezoekers.

Om de regen af te wachten nemen we even plaats in het enige geopende restaurant in het park. Ondanks de lunchtijd en de weersomstandigheden is nog geen kwart van de tafeltjes bezet. Phil stort zich op de worsten met friet totdat het zich eindeloos herhalende deuntje van de electronische pianist ons weer naar buiten drijft.

Het klaart uiteindelijk iets op en na een tweede ritje Timber Drop is het zelfs bijna droog. Totdat Phil bedenkt dat het leuk is om in Flum de log flume te gaan. Voor de zekerheid ga ik achterin zitten. Dat blijkt niet zo'n goed besluit want de enige drop zorgt voor een onvoorziene hoeveelheid ijskoud water over mijn benen en, hoe bestaat het, onderaan mijn rug.

Cavalerie leek in eerste instantie niet te draaien maar er blijkt toch een operator in het hokje te zitten verpieteren. Als we de wachtrij inlopen verschijnen ineens overal kinderen en zit de Disk-O zowaar bijna vol. Altijd wel leuk dit soort attracties.

Phil is niet echt nat geworden van de Log Flume en waagt zich aan Pirates Attack, de schitterend uitziende Spash Battle, zonder twijfel het meest fraai gethematiseerde deel van dit park. De piratenschepen laveren tussen rotsen en andere schepen met af en toe een steekvlam ter decoratie. Phil zit alleen in zijn boot met zijn rug naar de opgestelde rij waterkanonnen aan de kant. Met zijn permissie draai ik vol aan het kanon en tref ik Phil vol in zijn nek.

We sluiten af met nog een laatste ritje op de El Loco en verlaten dan het park. Terug in de auto komt het zonnetje weer voorzichtig door. Het is nog vrij vroeg dus besluiten we nog even door te rijden naar Cigoland, een uurtje rijden. Hopen dat de zon het zolang volhoudt.

Cigoland

04/17/2015
Onderweg naar Cigoland rijden we door een 8 km lange tunnel. Eenmaal aan de andere kant is het kurkdroog. Deze kant van de berg heeft de hele dag nog geen druppel regen gezien.

Op de parkeerplaats van het park staan 4 auto's, echt druk is het niet. De man achter de kassa schrikt wakker en wenst ons verder een fijne dag. Het wandelpad naar de attracties voert langs een behoorlijk grote circustent die vandaag, terecht, geen shows heeft.

Dan komen we aan bij Train de la Mine (#856), de tweede Soquet vandaag. Als de trein het station inrolt blijven de paar inzittenden op hun plek. De operator vraagt vervolgens iedere twee rondjes of er mensen willen uitstappen.

Train de la Mine is een stuk beter te pruimen dan de eerdere ervaring met Soquet vandaag. Er zit maar een vervelende knik onderaan na de eerste drop en een vreemd moment bovenaan bij de volgende heuvel. Verder een prima baantje. Na 6 rondjes achter elkaar is het echter wel weer even mooi.

Na de prima koffie bekijken we wat Cigoland verder nog te bieden heeft. King Kong is moeilijk te omschrijven. De aap houdt een kooi tussen zijn handen die plaats biedt aan 3 of 4 personen. Kong gaat eerst overeind staan en houdt dan zijn armen omhoog waardoor de passagiers uiteindelijk vanaf zo'n meter of 10 hoogte uitzicht hebben over de speelplaats.

Cigoland dankt haar naam aan de Cigogne, de ooievaar, waarvan ze er enkele tientallen hebben in kooien van touw. Er vliegen er ook enkele vrij rond. Ook de monorail is gethematiseerd in ooievaar stijl. De baan is waanzinnig lang en gaat het hele park over, zelfs tussen de track van de achtbaan door. Onderweg worden vele wetenwaardigheden over de vogels gedeeld, helaas alleen in het frans.

Er is hier ook een toren van het type Sky Wheel, waar ik er twee weken geleden ook al twee van was tegen gekomen. Deze is uiteraard in ooievaarstijl en is best leuk maar biedt niet zoveel uitzicht op de omgeving.

Als laatste doen we de paardenbaan die ook al behoorlijk uitgestrekt is. Na het wegrijden gaan de paardjes in de tweede versnelling. Op bepaalde plekken in de baan worden we verrast door nog een derde gang, deze paarden kunnen ook galopperen!

Nu zijn we echt door de attracties hier heen en zetten we weer koers naar het hotel in Nancy.