Isfanbul
09/21/2018We worden ontvangen met een ERS op Nefeskesen (#1108), de lanceer achtbaan van Intamin, enigszins vergelijkbaar met Red Fire gisteren. Nefeskesen betekent adembenemend en het is inderdaad een erg goede achtbaan. Hoewel de baan aanzienlijk korter is dan Red Force vind ik de elementen hier een stukje leuker, met name de langgerekte heuvel met secondenlange airtime. De 8 ritten die ik in korte tijd achter elkaar maak bevallen zeer goed. Nog steeds is Hyper Coaster met afstand de beste achtbaan van de trip maar Nefeskesen is zeker een goede tweede.
Vervolgens worden we uitgenodigd voor een presentatie van het park door Kemal Basturk, de operations manager van het park. De korte geschiedenis van het park wordt doorgenomen middels een paar korte filmpjes. Daarna is gelegenheid om vragen te stellen.
De wacky worm in dit park heeft een heel ander soort trein op de baan dan gebruikelijk met een locomotief aan de voorkant. Het is dan ook voor het eerst dat ik meemaak dat er naast de beugel ook een gordel moet worden omgedaan.
Isfanbul heeft veel meer goede attracties die ook nog eens fraai zijn aangekleed. De droptoren is voor het grootste deel indoor, alleen aan de bovenkant komt de gondel boven de toren uit. We blijven een tijdje boven en vallen dan terug de toren in.
De spillwater van het park heet Viking en is inderdaad in vikingthema gehuld. Er zijn twee drops in deze baan. De eerste keer varen we na de drop door een tunnel in de vorm van een draak. De tweede drop is een stukje hoger en natter, al geldt dat laatste voornamelijk voor de eerste 2 rijen.
Eén van de andere attracties waar men hier trots op is heet 360 en heeft een groot kermisgehalte. Het is niet bepaald mijn soort attractie en ik sla deze even over.
Vanaf 12 uur is er gratis lunch voor ons geregeld. Gelukkig betekent dat hier weer een aanbod van Turkse specialiteiten wat een stuk beter bevalt dan de gebruikelijke hamburgers en friet. We lunchen samen met een gedeelte van het personeel in de kantine.
Na een prima maaltijd ga ik met Odd Arne een paar simulators proberen. De grootste daarvan heet Planet en heeft helaas technische problemen. Ook de helicopter simulator is gesloten en zo blijft alleen de duikboot over. Het blijkt een VR onderwater film te zijn met bewegende stoelen. Het idee is leuk maar de kwaliteit van de film vind ik nog een beetje tegenvallen. Hopelijk zal de techniek de komende jaren verder verbeteren.
De film van Ice Age ken ik al wel maar het is leuk genoeg om nog een keer te bekijken. Helemaal bovenaan de berg waar Isfanbul op is gebouwd bevindt zich de Angry Birds Ride. Als iedereen is ingestapt glijdt het hele platform een meter of 10 naar voren naar het projectiescherm. Wat dit precies toevoegt is mij niet duidelijk. Dan begint de 3D film die nogal chaotisch en druk is. Met de bewegingen die het platform maakt, het onsamenhangende verhaal en het steeds wisselende perspectief is het geen geweldige attractie.
We wandelen door het luxe winkelcentrum waar aan de achterkant het bijbehorende Jungle Park is gevestigd. Er zijn hier 3 betaalde attracties. Voor alle 3 hebben we tickets gekregen: een schietattractie, een goed uitgevoerd spookhuis (de beste van de trip) en wat een kleine dierentuin blijkt te zijn.
Dan treffen we Justin die verteld dat Isfanbul de darkride die gesloten was speciaal voor ons zal openen om 3 uur. En dus verzamelt de hele club zich bij de ingang van die attractie. Deze darkride met bootjes is erg goed uitgevoerd en doet denken aan Fata Morgana, al gaat het hier over de Turkse geschiedenis. De animatronics en geluidseffecten zijn van hele goede kwaliteit. Gelukkig dat we deze nog even hebben kunnen zien.
Fun Lab
09/21/2018De Cilgin Kopekbaligi (#1110) (Crazy Shark) is nogal vreemd. De lifthill gaat eerst normaal omhoog maar gaat dan de bocht om en zeer steil verder naar boven. Daar draaien we een min of meer horizontaal stuk op en duiken dan in een langdurige helix terug het station in. Met de schouderbeugels op deze trein en de schokken in de helix is het niet bepaald een beste baan.
Naast de achtbaan bevindt zich een kleine topspin en een andere attractie die moeilijk te beschrijven is. Aan vier armen hangen kleine platformen waar 2 personen op kunnen staan. Als de beugels sluiten en daaroverheen nog eens gordels worden aangespannen begint het geheel te slingeren als een frisbee. Dan gaan ook de armen ronddraaien. Al staande is dit een aparte ervaring.
Het is even kijken wat nog meer interessant kan zien hier. Er is niet heel veel tijd meer en als ik bij Zombie aankom ziet die er niet heel aantrekkelijk uit. Ik laat de attracties verder voor wat ze zijn en loop rustig aan terug naar de bus.
Bostanci Luna Park
09/21/2018Als we eenmaal hebben begrepen hoe het werkt met twee halve tickets die bij elkaar moeten blijven kunnen we de Twister Coaster (#1111) aanvallen. Met Bruno en Anita krijgen we de wagen goed in een spin.
Heel veel attracties zijn er niet. De meest voor de hand liggende tweede rit vindt plaats op de Ghost Train. Deze is verrassend goed. De baan is lang, alle effecten werken en er zit een onverwachte drop in.
Er blijkt een Aerobat te staan van Technical Park, gelijk aan die ik eerder dit jaar met Jasper heb gezien in Bagatelle. Daar stond toen een te lange rij voor de tijd die we hadden. In Bostanci park is Aerobat net de enige attractie die niet draait helaas.
Het derde ticket besteed ik aan het reuzenrad en dan gaan we de bus weer in. Vanavond hebben we een afsluitend diner in een van Istanbul’s beste restaurants, volgens Tripadvisor: Roof Mezze 360. Om het drukke verkeer te vermijden rijden we tot aan de rivier en gaan we 1 halte met de metro verder. Het laatste stukje wandelen naar het restaurant geeft een impressie van de binnenstad van Istanbul. Het is druk, rommelig maar gemoedelijk gezellig.
In het restaurant zelf op de 7e verdieping geeft een schitterend uitzicht over de stad en ontvangt ons bijzonder hartelijk. Alle tafels staan al vol met schaaltjes humus en andere lekkernijen. Het personeel doet haar uiterste best om zo’n grote groep enigszins tegelijk te bedienen. Naast de al rijkelijk gevulde tafel komt men langs met ringen calamari, champignons en dan moet het hoofdgerecht nog komen. Zelfs de drankjes zijn inbegrepen en er volgt nog eens een desert en schalen fruit. Ruim 3 uur later dalen we pas weer de 7 trappen af en ik heb me geen moment verveeld. Met dank aan Ralf en Jan voor het gezellige onderhoud.