Adventure Park

01/16/2023
De korte nacht wordt een klein beetje goed gemaakt door een erg goed ontbijt. Er verschijnen allemaal vermoeide gezichten aan tafel. Het restaurant van het hotel is in een keer gevuld met de 73 clubleden van de trip.

Om 9 uur zitten we allemaal braaf in de bus, op weg naar Adventure Land Melbourne, een anderhalf uur rijden vanaf het hotel. Adventure Land is, net als Adventure World gisteren, een gemengd waterpark en attractiepark. Het park is nog helemaal in kerstsfeer, wat met deze temperatuur een beetje vreemd aanvoelt. Er komen veel families met kinderen, kennelijk is het nog zomervakantie hier. Maar echt druk is het niet.

Het park kent 1 kleine achtbaan in de vorm van een SBF Spinning Coaster. Het baantje heet Crazy Coaster (#1330) maar dat is wat overdreven. Er zijn de afgelopen jaren erg veel achtbanen van dit model verkocht. Ik zou eens moeten tellen hoeveel exemplaren daarvan ik al ben tegengekomen maar het zijn er zeker meer dan 10. Het bijzondere van deze baan is alleen dat het de zuidelijkst gelegen achtbaan op de planeet is.

Met 73 enthousiastelingen voor een achtbaantje wachten levert gegarandeerd vreemde blikken en een hoop vragen van de omstanders op. De meeste mensen zijn heel geinteresseerd in wat we komen doen. De rit op het baantje zelf is niet zo spectaculair.

De rest van de attracties is voornamelijk voor kleine kinderen, zoals de theekopjes en de Red Baron vliegtuigjes. Er is nog wel een reuzenrad, volledig omgeven door plexiglas en niet ideaal om foto\'s vanuit te maken. Er valt ook niet veel te zien. Toch komt Adventure Land bijzonder vriendelijk over.

Er zijn 2 minigolf banen, gratis te spelen. Scott en ik proberen de piraten eiland route, hoewel daar niets van te zien is. De holes zijn leuk gemaakt, niet overdreven moeilijk maar wel met voldoende variatie. Goed gemaakt, alleen het water wat tussen de holes door stroomt ruikt sterk naar zwavel.

Luna Park

01/16/2023
Het is weer anderhalf uur terug rijden naar de stad, waar we verwacht worden bij Luna Park Melbourne. Bij aankomst is de iconische ingang van het het park al meteen goed zichtbaar. Luna Park is niet enorm groot maar de attracties zijn allemaal heel efficient geplaatst. Het is een combinatie van oude traditionele rides en aantal splinternieuwe.

We hebben armbandjes voor ongelimiteerd gebruik van de attracties. Ook hier is eenzelfde SBF Spinning Coaster aanwezig en omdat de capaciteit daarvan vrij laag is besluiten we dit eerst te gaan doen. Al snel loopt de wachtrij weer vol. Deze versie lijkt wat soepeler dan de andere van vandaag maar ook deze krijgen we niet heel goed in een spin.

De highlight van dit park is uiteraard de Scenic Railway (#1332), een houten achtbaan van 1912 die 2 keer het hele park omcirkeld. Het is mogelijk de oudste nog werkende achtbaan ter wereld, afhankelijk van de status van Leap The Dips die niet helemaal duidelijk is. Het is in ieder geval een van de laatste achtbanen met een persoon op de achtbaan zelf die het handmatige remmen verzorgd.

Onze remmer is erg aan de voorzichtige kant en we gaan op laag tempo de bochten door. De heuvels daartussen zijn wel weer erg leuk. Bij dit soort achtbanen gaat het natuurlijk niet om de thrills maar om de historische waarde. Ook al is ieder stuk hout de afgelopen 110 jaar waarschijnlijk al meerdere keren vervangen.

Er moet nog lunch worden gegeten dus maar even wat curly fries besteld en in de schaduw gaan zitten. Het is weer goed warm vandaag en de lucht is helemaal open getrokken met een volle bak zon.

Op weg naar de Ghost Train komen we het antieke reuzenrad tegen. Een compleet ander model dan de gesloten kooi van het vorige park. In dit geval zitten er twee personen naast elkaar op een bankje. Het is een oudje en de operator moet flink zijn best doen om het gewicht evenredig te verdelen. Het instappen duurt dan ook wel even en iedere keer wordt het rad een stuk verder gedraaid. Voor het uitzicht over de oceaan is het prima. Als iedereen aan boord is draaien we een paar rondjes door en dan moeten we met dezelfde precisie er weer uit worden gehaald.

Ook de Ghost Train zelf heeft er al wat jaartjes op zitten. Niet alle schrikeffecten werken en sommige delen zijn leeg en blijven donker, maar daar heb ik geen problemen mee.

Als laatste had ik nog de Polyp willen doen maar de gondels worden net een voor een met de hand gesloten. Een hele ronde wachten gaat te lang duren helaas.

Met de bus gaan we in een half uurtje terug naar het hotel. Even opfrissen en dan ga ik met een klein groepje naar een Chinees restaurant in de buurt. Die is niet moeilijk te vinden want we zitten tegen China Town aan.

Morgenochtend vertrekken we om 8 uur weer uit het hotel dus vannacht maar eens vroeg naar bed.